| |
|||
| prosody | miscellaneous |
Farai un vers ab son novelh E vuelh m'en a totz querelar, Qu'a penas trobi qui m'apelh Ni sol mi denhe l'uelh virar. Trobat m'an nesci e fadelh, Quar no sai l'aver ajustar. Un non vey tan ric ni tan belh, No.s camge de tot son afar, Quan trop joves pert son capdelh Per qui deuria melhurar, Que plus lo plumon qu'un auzelh, Quan lo vezon tot sol estar. No.m puesc mudar que no.m querelh, Que la folhia vey sobrar. Non truep qui ab si m'aparelh Ni.m fassa ben ni.m vuell'amar Ni de nulha ren m'acosselh Ni.m essenh quon o deia far. Si duerm trop, non er qui.m revelh, Ans si penran tug a gabar! E si stau tot jorn al solelh, Pauc trobarai, m'an covidar: Ja negus hom d'amic no.s velh, Si non a poder de donar Greu er nulhs hom aperceubutz Qui non a mas se a mandar. Si's savis, er per folh tengutz, Si'n aver no.l ve hom pojar. A tot despieg es cazegutz Cuy ave autruy agachar. Ja non er pros ni mantengutz Qui non sap aver amassar, Qu'ar non es dregz reconogutz! Mais fors'a qui mais pot panar, E.l paupres es ses colp vencutz, Que no.s pot cubrir ni tornar. Cuy siey amic falhon del tot, Ben seri'ops a perforsar Que non estes tostemps el lot, Ans vis si poiria levar, Que per fraire ni per nebot No.s deu negus hom refizar. Mas so que hom a, sobretot Cove per mezura menar. Si non o fai e.ss en escot, L'autruy l'ave segr'e cassar. Ab so ieu sembli be la cot Que non talh'e fa.l fer talhar: Aquo de qu'ieu non say un mot Cugi ad autruy ensenhar. |