home page ?


Messonget, un sirventes
M'as quist et donar lo t'ai
Al plus tost que ieu poyrai
El son d'En Arnaut Plagues!
Qu' autr' aver no-t donaria,
Que non l'ai, ni, si l'avia,
Non t'en seria amics,
Que s'era de mil marcx ricx,
D'un denier no t'en valria.

Qu'en tu non es nulla res
De so qu'a joglar s'eschai,
Que tos chans no val ni play,
Ni tos fols ditz non es res!
E croya es ta folia
E paupra ta joglaria,
Tan que, si no fos N'Albricx
E-l marques que es tos dicx,
Nulhs hom no t'albergaria.

Mas d'una re t'es ben pres,
Que d'aisso qu'aras pus play
As pus qu'anc no-n aguist may:
Follia e nescies!
E si negus hom que sia
De ta folhor te castia,
Tu non creiras sos casticx!
Quar per follor t'es abricx
Tals que per sen no-t volria.

Per tu blasmon lo marques
Li croy joglar e-l savai
Per lo ben que elh ti fai!
Per qu'ieu vuelh qu'en Verones
Al comte tenhas ta via.
Mal dig, que mais li valria
Us braus balhestiers enicx
Que traisses als enemicx
Que s'ieu tu li trametia.