home page ?


Ges de chantar no-m faill cors ni razos,
Ni-m faill sabers, si chans m'era grazitz!
Mas eu era tant vas Amor faillitz,
Per c'ai estat marritz e vergoignos.
E pois faitz m'es del faillimen perdos,
Deserenan mi coven a chantar
Cum en midonz puosca tot jorn trobar
Novel sen, novella valor,
E beutat plus fin'e major.

Tant son plazens e bellas sas faissos,
E l'adreitz cors, e-l gens parlars chausitz,
Que qan la vei me cuich far eissernitz,
Et ieu m'espert on plus m'a franc respos,
E, de paor, vau queren ochaizos,
Cum s'ieu era vengutz per autr'afar.
E tot aisso degra-m valer prejar!
Que ja no-m feira tal paor,
Si no-m mogues de fin amor.

Totz temps serai de prejar temeros!
Sabetz per que car sui d'amar arditz.
Que mieills quier hom un don, qand es petitz,
No fai un gran, don tuich son envejos.
E per aisso car es tant rics lo dos,
Si tot lo-m voill, no lo-il aus demandar.
Pero ben sai, si lo-m volgues donar,
Qu'eu agra del mon la meillor,
Et ela-l plus fin amador.

Be-m pogra far ab meins de ben joios,
Mas mi non es tan rics jois escaritz,
Ni no lo-il quier car non seri' auzitz!
Mas parli m'en, car en sui envejos!
C'usatges es d'ome q'es amoros,
Qand als non pot, que-s deleit' en parlar.
Et ieu sivals, pos alre non puosc far,
Tengra-m lo parlar ad honor,
Mas paor mi fan parlador.

Sivals aitan dirai en mas chanssos
Co-l sieus gens cors es de beutat garnitz.
S'y fos merces, q'es de totz bes razitz
Mas en lieis faill, et eu volgra qe-i fos,
Que trop hi ai gran dan maintas sazos!
Et enqer m'es plus greu a sofertar
Car en midonz trob ren ad esmendar!
Mas ja no-il calgr'esmendador,
Si-lh preses dols de ma dolor.

Dompn' Alazaitz, tant vos fasetz lauzar
A tot lo mon c'a mi non cal parlar:
Mas ja Dieus no-m don ben d'amor,
S'ieu non am plus bell'e meillor.